SMYCZKI − OD DUETU DO OKTETU
JEAN-MARIE LECLAIR (1697-1764)
Sonata na dwoje skrzypiec e-moll op. 3 nr 5
FRITZ KREISLER (1875-1962)
Preludium i Allegro na skrzypce i kwartet smyczkowy
BOHUSLAV MARTINŮ (1890-1959)
I Madrygał na skrzypce i altówkę
(Trzy madrygały H.313)
JOHAN HALVORSEN (1864-1935)
Passacaglia na skrzypce i wiolonczelę
FELIX MENDELSSOHN-BARTHOLDY (1809-1847)
Oktet smyczkowy Es-dur op. 20
Skrzypce, altówka i wiolonczela – zestawione ze sobą – mogą stworzyć prawdziwy kalejdoskop brzmień. Wiedział o tym Jean-Marie Leclair, jeden z pierwszych wielkich wirtuozów skrzypiec. Potrafił on wydobyć bogactwo harmonii z prostego duetu skrzypcowego; jego Sonata e-moll wprost
rozkwita szlachetnymi barwami.
Podobne bogactwo wydobył z duetu Bohuslav Martinů w Madrygale na skrzypce i altówkę oraz Johan Halvorsen w Passacaglii na skrzypce i wiolonczelę. Obaj twórcy inspirowali się muzyką dawną: czeski mistrz czerpał z rytmiki i polifonii angielskich madrygałów, a norweski skrzypek stworzył cykl błyskotliwych wariacji na bazie klawesynowej Suity g-moll Georga Friedricha Händla. Do muzyki przeszłości nawiązał także Fritz Kreisler, przedstawiając Preludium i Allegro jako dzieło Gaetano Pugnaniego.
Na jeszcze wyższy poziom artyzmu wspiął się 16-letni Felix Mendelssohn, komponując iście symfoniczne dzieło na oktet smyczkowy. Choć ten dwa razy większy od kwartetu zespół nie był i do dzisiaj nie jest częstym zjawiskiem, to Oktet Es-dur już po pierwszym wykonaniu zyskał wierną publiczność.
fot. Bartek Barczyk