Bohaterem wieczoru będzie uważany za następcę Bacha i Beethovena „trzeci z Panów B.” – Johannes Brahms. Ten nazywany klasykiem romantyzmu kompozytor narobił swoją twórczością sporo zamieszania w muzycznym świecie. Podczas gdy u innych wielkich twórców drugiej połowy XIX wieku roiło się od nowych, śmiałych koncepcji, Brahms z żelazną konsekwencją bronił beethovenowskiej tradycji i klasycznej dyscypliny. W pełni dowodzi tego symfoniczny w charakterze Koncert skrzypcowy D-dur (1878). Brahms, korzystając ze zdobyczy swojego wielkiego poprzednika, mistrzowsko zespolił w nim partię instrumentu solowego z orkiestrą. Dzieło najeżone trudnościami i obwołane po pierwszym wykonaniu „koncertem przeciwko skrzypcom” – uznawane jest dziś za jedno z największych, a jednocześnie najbardziej wymagających interpretacyjnie arcydzieł literatury skrzypcowej.
 

Duchowe pokrewieństwo kompozytora z wielkim klasykiem usłyszymy również w I Symfonii (1876). Dopięto jej nawet łatkę „dziesiątej” Beethovena. Dziś uznawana jest za najbardziej romantyczną ze wszystkich symfonii Brahmsa oraz wyraz jego artystycznej dojrzałości. Wieloletnie zmagania kompozytora z formą symfoniczną zaowocowały w Pierwszej klarowną konstrukcją i wielowymiarową muzyką, nasyconą głęboką myślą i szczerą emocją.

JOHANNES BRAHMS (1833-1897)

Koncert skrzypcowy D-dur op. 77

I Symfonia c-moll op. 68