MISTRZOWSKIE INTERPRETACJE Filharmonia Gorzowska

Przejście z życia ziemskiego do wieczności – wstęp do III aktu Tristana i Izoldy to przejmujący fresk symfoniczny, zanurzający nas w tajemnicy  śmierci. Śmierci, która jako jedyna może stać się spełnieniem miłości tragicznych kochanków Wagnerowskiego dramatu. Ciemne i gęste brzmienia tego utworu należą do najszlachetniejszych w historii muzyki; przechodząc kilkakrotnie w delikatne, eteryczne brzmienia skrzypiec, zdają się prowadzić poza rzeczywistość.
Podobne napięcie melodyczne udało się osiągnąć niewielu innym kompozytorom. W tym niezwykłym gronie znajduje się niewątpliwie Max Bruch. Jego I Koncert skrzypcowy stanowi dzieło pełne wyjątkowej tęsknoty, która nieustannie narasta na przestrzeni czasu. Joseph Joachim, wielki skrzypek, który wypromował koncerty takich geniuszy, jak Johannes Brahms czy Felix Mendelssohn, mawiał, że to właśnie Bruch napisał utwór „najbogatszy i najbardziej uwodzicielski” ze wszystkich.
III Symfonia jest w dorobku Jeana Sibeliusa dziełem granicznym – prowadzi od namiętnego, patriotycznego romantyzmu ku stylowi klasycznej przejrzystości i prostoty. Fiński mistrz udowadnia, ile ekspresji  można wydobyć z klarownie zarysowanych pomysłów muzycznych: nie brakuje tu płomiennych uniesień, wzruszającego walca, wzniosłych fanfar rogów, tajemniczego pizzicato… U Sibeliusa można poczuć wagnerowskie emocje, choć podane w zupełnie innej „rozdzielczości”.