GENIUSZ NA AFISZU Filharmonia Gorzowska

Wielka muzyka nieraz rodzi się z wielkiego cierpienia. 27 lutego 1854 roku Robert Schumann, dręczony chorobą psychiczną, rzucił się do Renu, aby odebrać sobie życie. Został uratowany, jednak zmarł dwa lata później, nigdy nie powróciwszy do zdrowia. Młody Johannes Brahms pospieszył na pomoc rodzinie swoich protektorów – Clara i Robert byli bowiem pierwszymi,
którzy dostrzegli jego geniusz. Podobno właśnie wydarzenia 1854 roku zainspirowały wielkiego romantyka do napisania I Koncertu fortepianowego. Ten monumentalny utwór łączy w zadziwiającą harmonię ostre, dysonujące brzmienia z pełnymi spokoju kantylenami, a współgranie solisty z orkiestrą zdaje się odwzorowywać zawiłe koleje ludzkiego życia.
Wielka muzyka może być także owocem sukcesu. W 1790 roku rodzina Esterházy rozwiązała swoją orkiestrę pałacową, a Joseph Haydn – który stał się najsłynniejszym kompozytorem w Europie – otrzymał zaproszenie do Anglii. Symfonią nr 92 dyrygował na koncertach w Londynie i Oksfordzie, w związku z nadaniem mu doktoratu w dziedzinie muzyki. Symfonia „Oksfordzka” to przykład mistrzowskiego kunsztu i wielkiego poczucia humoru, który zapowiada późniejsze osiągnięcia Ludwiga van Beethovena i Gioacchina Rossiniego.