Muzyka.
Z jednej strony zawsze w ruchu, sięgająca po nowe środki, sprzyjająca najbardziej nowatorskim ideom, z drugiej – wskrzeszająca, przechowująca i transformująca ducha tego, co minione.
Jako przestrzeń w pełni demokratyczna – od zawsze pozwalająca twórcom swobodnie zderzać i łączyć nawet największe opozycje – reguły (antyreguły) nowoczesne i historyczne, innowację i tradycję, kontestację i kontynuację.
Właśnie te zderzenia stały się myślą przewodnią tegorocznego Festiwalu Muzyki Współczesnej im. Wojciecha Kilara.
Podczas jego dziewiątej edycji zdecydowaliśmy się bowiem podążać śladami przeszłości, spoglądając na wielowymiarowość i wielowątkowość muzyki ostatnich dekad przede wszystkim w kontekście szeroko rozumianej tradycji i jej rozmaitych przejawów w twórczości kompozytorów współczesnych.
Zamysł ten stał się pretekstem do zaprezentowania dzieł, które na różne sposoby odnoszą się do uniwersalnej, wielowiekowej tradycji muzyki europejskiej. Poprzez swoją intertekstualność nawiązują do tego, co przeszłe – dawnych stylów, gatunków, technik i form, redefiniując je, „komentując” z perspektywy przełomu XX i XXI wieku, a niejednokrotnie także – czyniąc z nich ważny atrybut kompozytorskiego stylu.
Obecne w muzyce współczesnej „ślady przeszłości” to zarazem jedno ze świadectw jej wielkiego potencjału, budowanego na sztuce konfrontacji i dialogu dwóch światów momentami bardzo odległych i sprzecznych, w istocie – świata tradycji i tego, co dobrze znane oraz świata nowego, poszukującego, eksperymentującego, idącego pod prąd. Jesteśmy jednak przekonani, że za sprawą wywiedzionego z tej dwuwektorowości fascynującego procesu muzycznych splotów i transformacji, staniemy się uczestnikami nowych, zaskakujących doświadczeń. „Zakorzenienie” muzyki współczesnej w dziedzictwie czasów odległych, to nie tylko przywoływanie muzycznej tradycji w sensie dosłownym, ale przede wszystkim potraktowanie jej jako źródła twórczej wynalazczości; inspiracji do kreowania nowego języka; okazji do dialogu i wypowiedzenia się wobec spuścizny poprzednich epok.
W odkrywaniu śladów, nie tylko muzycznych, jest coś fascynującego. To w śladach zawiera się czyjaś dawna obecność, historia, pamięć, wrażenie, refleksja. Do wspólnego poszukiwania, odnajdowania i odczytywania śladów przeszłości w tym, co współczesne zapraszają:
Dyrekcja i Zespół Filharmonii Gorzowskiej
